به شهر کوفه در محراب طاعت علی شد کشته در حال عبادت ز پـور ملجم مردود کافر بخون شد غوطه ور ساقی کوثر

نــخــورده سفــره‌ات جز خشک‌نانی نــدیــده کـام تو جز استخوانی نـــــدارد آســـمـــــان حــجـــره تـــو به جز اقلیم اشکت کهکشانی

دنیای دنی، جای کسی همچو علی نیست آغشت به خون، روی جهان‏تاب علی را تا رد نکند خالق او، خواهش اورا ز آن رنگ شهادت زده ، محراب علی را

از حیدر مردانه ، عنایـت شده امشب از ضربـت شبگانه شــکایت شده امشب این قصه که امشب همه عالم به عزایند از میـخ در خانه حـکایت شده امشب

شد کشته به محراب عبادت حیدر هر دیده بحال مرتضی می گرید بـا گفتن “قد قتل” ز جبریل امین در خلد برین خیر نساء میگرید

بر روح تمام شیعیان تیغ زدند بر مردترین مرد جهان تیغ زدند خورشیدبه سینه، ماه برسر می زد انگاربه فرق آسمان تیغ زدند. سالروز ضربت خوردن امام علی (ع) تسلیت باد

دانی زچه رو دیده ما میگرید در ماتم شاه اولیا می گرید تنها ز غمش اهل زمین گریان نیست عیسی به فلک از این عزا میگرید با تسلیت ایام شهادت مولای متقیان در مناجات شبانه شب های قدر را التماس دعا دارم

در برج ولا مهر جهانتاب علی است در شهر علوم سرمدی ،باب علی است از اول خلقت جهان تا محشر مظلوم ترین شهید محراب ،علی است . . .

به قلبم سوره کوثر نوشتند دلم را بنده قنبر نوشتند به کوی عاشقی، در لوح سینه صد و ده مرتبه حیـــدر نوشتند . . .

از حیدر مردانه ، عنایـت شده امشب از ضربـت شبگانه شــکایت شده امشب این قصه که امشب همه عالم به عزایند از میـخ در خانه حـکایت شده امشب . . .

شد کشته بمحراب عبادت حیدر هر دیده بحال مرتضی می گرید بـا گفتن “قد قتل” ز جبریل امین در خلد برین خیر نساء میگرید . . . 

بر روح تمام شیعیان تیغ زدند بر مردترین مرد جهان تیغ زدند خورشیدبه سینه، ماه برسر می زد انگاربه فرق آسمان تیغ زدند. سالروز ضربت خوردن امام علی(ع) تسلیت باد

بی ذکر علی صومعه و دیری نیست کس را پـی درک ذات او سیری نیست گویند که از غـیر علـی چشـم بپوش هـر جـا نگـرم علـی بـود غیـری نیـست . . 

ملائک پر زنان ، بر سر زنان از عرش می آیند ببین بال ملائک را کز آن شق القمر تر شد غروبی کرد ماه آن سان که دیگر بر نمی تابد بیا زهرا ، تلافی کن علی آخر به بستر شد . . .

دل را ز شرار عشق سوزاند علی(ع) یک عمر غریب شهر خود ماند علی(ع) وقتی که شکافت فرق او در محراب گفتند مگر نماز می خواند علی(ع)

به نماز بست قامت که نهد به عرش پا را به خدا علی نبیند به نماز جز خدا را به نماز آخرینش چه گذشت من ندانم که ندای دعوت آمد شه ملک لافتی را همه اهل بیت عصمت زسرا برون دویدند ابتا و واعلیا بنمود پر فضا را